Watergate: 35 χρόνια μετά

Με αφορμή τη συμπλήρωση 35 χρόνων από την αποκάλυψη του περίφημου σκανδάλου Watergate που αποτέλεσε σταθμό στην παγκόσμια πολιτική ιστορία και στην ιστορία του Τύπου, το «ε.ΜΜΕ.ίς» σας παρουσιάζει ένα αφιέρωμα σε αυτή τη μεγάλη υπόθεση. Το αφιέρωμα θα ολοκληρωθεί σε τρεις συνέχειες και ελπίζουμε να σας δώσει όσες πληροφορίες επιζητούσατε για το πιο πολυσυζητημένο σκάνδαλο όλων των εποχών. Διαβάστε στο πρώτο μέρος τι είναι το Watergate και τα κύρια γεγονότα γύρω από αυτό.

Watergate: ένας όρος που έμμελε να γίνει συνώνυμος με το σκάνδαλο και την κατάχρηση εξουσίας. Γενικά, ο όρος πρωτοχρησιμοποιήθηκε, για να περιγράψει το σύνολο των πολιτικών εξελίξεων και σκανδάλων που έλαβαν χώρα μεταξύ 1972 και 1974 στις ΗΠΑ. Έτσι ονομάζεται ένα από τα μεγαλύτερα ξενοδοχεία στην Washington , D.C., το οποίο ανήκει σε ένα ευρύ κτιριακό συγκρότημα που περιλαμβάνει πολλά γραφεία επιχειρήσεων. Εκεί στεγάζονταν το 1972 τα γραφεία του Δημοκρατικού κόμματος (Democratic National Committee). Στις 17 Ιουνίου 1972 πέντε διαρρήκτες εισέβαλαν στα γραφεία και προσπάθησαν να τα παγιδεύσουν με «κοριούς». Οι πέντε άνδρες συνελήφθησαν χάρη στην έγκαιρη δράση του φύλακα ασφαλείας του κτιρίου, όμως τα πραγματικά σπουδαία δεν είχαν αρχίσει ακόμη...

Ανάμεσα στους διαρρήκτες ανακαλύφθηκε πως ήταν ένας πρώην πράκτορας της CIA καθώς και ένας υπάλληλος ασφαλείας του κόμματος των Ρεπουμπλικανών (G.O.P.), σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας «Washington Post». Το μεγαλύτερο σκάνδαλο όλων των εποχών στην ιστορία της Αμερικής είχε μόλις ξεσπάσει.

Δύο άσημοι μέχρι τότε δημοσιογράφοι της «Washington Post», οι Bob Woodward και Carl Bernstein αρχίζουν μια μεγάλη έρευνα στην προσπάθειά τους να ξεσκεπάσουν την απάτη του κόμματος του νεοεκλεγέντος Προέδρου των ΗΠΑ, Richard Nixon . Γενικά, η εφημερίδα τους αντιμετώπισε με αρκετή επιφύλαξη και πολλές φορές οδηγήθηκαν σε αδιέξοδο και σκέφτηκαν, μήπως θα έπρεπε να τα παρατήσουν. Είναι χαρακτηριστικό πως τότε κατά τη διάρκεια της διετούς έρευνας η εκδότρια της εφημερίδας, Katherine Graham ζητούσε επιτακτικά κάθε πληροφορία να διασταυρώνεται από τρεις (3) τουλάχιστον διαφορετικές πηγές. Είναι χαρακτηριστικό πως η «Washington Post» τιμήθηκε το 1973 με το βραβείο Πούλιτζερ προσφοράς υπηρεσιών στο κοινό καλό για την έρευνα της πάνω στο Watergate .

Ας δούμε τώρα συνοπτικά τα γεγονότα που συνθέτουν το θρυλικό σκάνδαλο Watergate:

1968: Ο Richard Nixon εκλέγεται Πρόεδρος των Η.Π.Α. σε ηλικία 55 ετών, κερδίζοντας σε μία από τις πιο αμφίρροπες εκλογικές μάχες τον Hubert Humphrey.

17 Ιουνίου 1972: Η περίφημη διάρρηξη στο κτιριακό συγκρότημα Watergate μόλις πέντε μήνες πριν τις προεδρικές εκλογές αναστατώνει την Αμερική

1 Αυγούστου 1972: Η «Washington Post» αποκαλύπτει σε πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ της πως επιταγή 25.000$ προοριζόμενη για την εκλογική καμπάνια του προέδρου Νίξον βρίσκεται στον τραπεζικό λογαριασμό ενός εκ των διαρρητκών

Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 1972: Οι Woodward και Bernstein αποκαλύπτον πως οι Ρεπουμπλικανοί έχουν οργανώσει με επικεφαλής τον υπουργό δικαιοσύνης, John Mitchell ένα δίκτυο κατασκοπείας κατά των Δημοκρατικών.

11 Νοεμβρίου 1972: Ο Richard Nixon επανεκλέγεται Πρόεδρος με ποσοστό μεγαλύτερο του 60 % (!), αφού κατέστη αδύνατον να αποδειχθεί πως ο Νίξον συνδέεται άμεσα με τους διαρρήκτες. Οι Woodward και Bernstein δεν εγκαταλείπουν, παρά τις πιέσεις, την έρευνά τους.

30 Ιανουαρίου 1973: Οι πρώην βοηθοί-συνεργάτες του προέδρου Νίξον, κ.κ. G. Gordon Liddy και James W. McCord Jr. καταδικάζονται για συνομωσία, διάρρηξη και παράνομη μαγνητοφώνηση στο περιστατικό του Watergate.

30 Απριλίου 1973: Τρία κορυφαία στελέχη του Λευκού Οίκου παραιτούνται εξαιτίας του σκανδάλου που πλήττει την Αμερική. Πρόκειται για τους H.R. Haldeman , John Ehrlichman καθώς και για τον Υπουργό Δικαιοσύνης, Richard Kleindienst. Ο σύμβουλος του Λευκού Οίκου, John Dean απολύεται. Η έρευνα της «Washington Post» καλά κρατεί.

Μάιος 1973: συστήνεται η ειδική επιτροπή της Γερουσίας που θα διερευνήσει το σκάνδαλο. Στις 18 του μήνα αρχίζει τις εργασίες της, που μάλιστα μεταδίδονται από εθνικό τηλεοπτικό δίκτυο.

3 Ιουνίου 1973: Ο John Dean αποκαλύπτει στην «Washington Post», ότι συζήτησε το θέμα της κάλυψης (κουκουλώματος) του σκανδάλου με τον πρόεδρο Νίξον τουλάχιστον 35 φορές!

17 Νοεμβρίου 1973: Ο Πρόεδρος των Η.Π.Α. αρνείται οποιαδήποτε εμπλοκή του στην υπόθεση, αφού όμως νωρίτερα (Ιούλιο) έχει αρνηθεί να παραδώσει στοιχεία που ζητήθηκαν από τους ειδικούς ανακριτές. Πρόκειται για τις κασέτες που καταγράφουν τις συνομιλίες εντός του Λευκού Οίκου...

30 Απριλίου 1974: Ο Λευκός Οίκος παραδίδει 1.200 σελίδες με καταγεγραμμένες συνομιλίες του Νίξον στο υπουργείο Δικαιοσύνης.

24-27 Ιουλίου 1974: Το Ανώτατο Δικαστήριο απαιτεί ο Πρόεδρος να παραδώσει τις ίδιες τις κασέτες και απορρίπτει όλες τις ενστάσεις του, κατηγορώντας τον παράλληλα για παρεμπόδιση της Δικαιοσύνης.

8 Αυγούστου 1974: Ο Richard Nixon γίνεται ο πρώτος πρόεδρος στην ιστορία των Η.Π.Α. που παραιτείται από το αξίωμά του. Ο αντιπρόεδρος Gerald Ford αναλαμβάνει τα ηνία της χώρας. Είναι χαρακτηριστικό πως ο Ford αργότερα απένειμε χάρη στον Νίξον μέσω επίσημης διακήρυξης για το σκάνδαλο, ενώ αξιοσημείωτο είναι πως την ημέρα που ανέλαβε τα καθήκοντά του δήλωσε πως: «Επιτέλους, ο εθνικός εφιάλτης έλαβε τέλος».

Πράγματι, το σκάνδαλο αυτό υπήρξε ένας πραγματικός εφιάλτης για την πολιτική σκηνή της Αμερικής σε μία ούτως ή άλλως πολύ δύσκολη περίοδο για τη χώρα, μια και ο πόλεμος στο Βιετνάμ δεν είχε τελειώσει ακόμη.